Page 33 - Πρακτικά εκδήλωσης με θέμα: "Ο ελληνικός και οικουμενικός λόγος του Καβάφη"

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΚΑΒΑΦΗ – 3/8/2013

Γυρίζοντας τα φύλλα δε βλέπω πια εκθέσεις,

Παρά μουντζούρες κι ένα 7.3.1902 και πιο πίσω ένα 3.6.1902

που δείχνει πως ο δάσκαλός μου τότε για πάντα απεκοιμήθη.

Κρίμας, ο διδάσκαλος που νέος εκοιμήθη

και η πλάτη μου λιγότερο εκείνη τη χρονιά ξυλοκοπήθη.

Το παράδειγμα του Μαλάνου θ’ ακολουθήσουν κατά τη
δεκαετία του ’20 και άλλοι Αλεξανδρινοί, κατά κανόνα με ψευδώνυμα που

παραμένουν αταύτιστα, όπως: «Τίμος Ερυθραίας», προφανώς λογοπαικτικά
αντίθετο του «Τίμος Μαλάνος», «Μαρκελίνος», «Μεμφίτης ο ανήρ», «Τίτος

Άτης» κτλ.

Όσοι επίσης γράφουν παρωδίες στην Αλεξάνδρεια αλλά και
κυρίως στον ελληνικό χώρο, συχνά χρησιμοποιούν παραλλαγμένο σε ποικίλες

εκδοχές, το ονοματεπώνυμο του ποιητή: «Κ. Βάφης», «Κ. Πίκα Βάφης»,
«Καβάκης», «Κ. Φ. Φαβάκης», «Κ. Βαφέας», «Π. Κ. Βαφειάδης», «Κ.

Καβάφογλου», «Κ. Π. Βαφάκης».

Ένα χρόνο μετά την παρωδία του Μαλάνου, δημοσιεύεται στο
«Εμπρός», η πρώτη αθηναϊκή παρωδία την οποία υπογράφει ο Σπύρος

Μελάς. Σας διαβάζω μόνο δυο τρεις στροφές. Τιτλοφορείται «Εις το επίνειον».

Εις το επίνειον

Ήρθε με πλοίον Τήνιον εις τούτο το επίνειον,

το πιπίνιον, το πιπίνιον.

Βουστάσια και πανελλήνιον.

Ήρθε να μάθει μυροπώλης,

ήτο εξώλης δε και προώλης,

αλλά μου φαίνεται ότι μπορούσε να μάθαινε και ανθοπώλης.

Πέθανε όμως στο κρεβάτι και είπε πριν πεθάνει κάτι,

η δε κηδεία του πτωχοτάτη, θλίψις του νου μου βαθυτάτη.

32