Page 14 - Πρακτικά εκδήλωσης με θέμα: "Ο ελληνικός και οικουμενικός λόγος του Καβάφη"

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΚΑΒΑΦΗ – 3/8/2013

αισθησιακές και διανοητικές. Ασφαλώς, πολλοί θα παραδεχθούν ότι οι πιο
ζωηρές ιδέες τους ήρθαν με μια γεύση αισθησιακής αντίληψης και ότι η πιο

ζωηρή αισθησιακή εμπειρία τους ήταν σα να είχε το σώμα σκέψη».

Και ολοκληρώνει ο Σεφέρης με τη δική του εκδοχή: «Είναι
νομίζω δύσκολο ν’ αρνηθεί κανείς ότι αυτός ακριβώς είναι ο τύπος της

ευαισθησίας του Καβάφη, μια κράση αδιάλυτη αίσθησης, μάθησης και σκέψης,
το βασικό στοιχείο της ενότητας του έργου του».

Σ’ αυτή την επιλεκτική παράθεση κριτικών απόψεων, δε θα

μπορούσε να λείπει ο Γιώργος Σαββίδης, ο θεμελιωτής της νεότερης
Καβαφικής έρευνας στην Ελλάδα. Σ’ ένα σύντομο σημείωμά του με τίτλο «Τι

εκόμισε στην τέχνη ο Καβάφης», γραμμένο το 1983, διαβάζουμε: «Το 1921,
σε ηλικία 58 ετών, ο Καβάφης έγραψε και δημοσίευσε ένα ποίημα όπου

προσπάθησε διστακτικά να συνοψίσει τη συνεισφορά του στην ποιητική
τέχνη».

ΕΚΟΜΙΣΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ

Κάθομαι και ρεμβάζω. Επιθυμίες κ’ αισθήσεις

εκόμισα εις την Τέχνην, κάτι μισοειδωμένα,
πρόσωπα ή γραμμές· ερώτων ατελών

κάτι αβέβαιες μνήμες.

Aς αφεθώ σ’ αυτήν.
Ξέρει να σχηματίζει μορφήν της Καλλονής·

σχεδόν ανεπαισθήτως τον βίον συμπληρούσα,
συνδυάζουσα εντυπώσεις, συνδυάζουσα τες μέρες.

«Ο απλός και μετριοπαθής αυτός απολογισμός, χαρακτηρίζει

νομίζω πολύ περισσότερο τον ποιητή, παρά το σύνολο της ποίησής του. Γιατί
αν το Καβαφικό έργο είναι μονάχα αυτό που διεκδικεί τούτο το ποίημα, τότε η

πανελλήνια και παγκόσμια ακτινοβολία του, θα έμεναν ανεξήγητες θαρρώ»,
παρατηρεί ο Σαββίδης.

Στη συνέχεια, ο Καβαφιστής φιλόλογος απαριθμεί τους

τρόπους με τους οποίους ο Αλεξανδρινός πραγματοποίησε το ποιητικό του

ιδανικό: «Πρώτα-πρώτα θα έλεγα με μιαν ασκητική προσήλωση στις πιο φίνες
λεπτομέρειες της τέχνης του λόγου και όχι στα μάταια ρυθμικά και λεκτικά

13