Page 11 - Πρακτικά εκδήλωσης με θέμα: "Ο ελληνικός και οικουμενικός λόγος του Καβάφη"
P. 11
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΚΑΒΑΦΗ – 3/8/2013
Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος του οποίου το κείμενο του 1903
δημοσιευμένο στο «Παναθήναια», κείμενο που δικαιώνει την κριτική του
όσφρηση είναι η πρώτη ουσιαστικά υμνητική παρουσίαση του Καβάφη,
αναλαμβάνοντας να υπερασπιστεί τον ποιητή για καυστικό σχόλιο
υπογεγραμμένο με το ψευδώνυμο «Καβάσης» που δημοσιεύθηκε στο τεύχος
της 24/9/1906 του «Νουμά» και αναφερόταν στο ποίημα «Βασιλεύς
Δημήτριος», έστειλε ανοιχτό γράμμα στο περιοδικό, όπου ανάμεσα σε άλλα
γράφει: «Ο Καβάφης έχει γράψει 5-6 ποιήματα τόσο έμμορφα, τόσο βαθιά,
τόσο μεγάλα μπορώ να πω, όσο λίγοι ποιητάδες. Και ένα μονάχα θα έφτανε,
π.χ. «Τα τείχη», να δείξει πως είναι μεγάλος ποιητής. Ποιητής με δική του
αντίληψη του κόσμου, με δική του φόρμα, με δική του γλώσσα, με δική του
τέχνη».
Στο περιοδικό «Νέα ζωή της Αλεξάνδρειας», ο Γιάννης
Κασιμάτης σε άρθρο του με τίτλο «Μια ματιά στη σύγχρονη νεοελληνική
ποίηση το Νοέμβριο του 1909», γράφει: «Μοναδικό φαινόμενο ποιητικής
πρωτοτυπίας στη σύγχρονη ποίηση αποτελεί ο Κωνσταντίνος Καβάφης. Διότι
αν όλοι οι σημερινοί μας ποιητές έχουν κάποια κοινά σημεία, μοιάζουν δηλαδή
ποιος λίγο, ποιος πολύ, ο ένας στον άλλον, ο Καβάφης κατόρθωσε μένοντας
ολωσδιόλου ξένος από τη γενική επίδραση, να συγκεντρωθεί σε μια καθ’ αυτό
δική του αισθητική και να δημιουργήσει μια νέα τεχνοτροπία αποκρουστική
κάπως εκ πρώτης όψεως, βαθύτατα όμως εσωτερική και καθ’ ολοκληρίαν
πρωτότυπη. Την τέχνη του Καβάφη πρέπει να ζητήσει κανείς κάτω από τη
βαρύτητα των λέξεων, εκεί που θα την εύρει τελείως επεξεργασμένη, σε τόσον
απλές γραμμές, ώστε να μπορεί να τη συγκρατεί διαρκώς».
Ας πάρουμε ένα οποιοδήποτε ποίημά του, το «Γέρο». Όποιος
το διαβάσει και κατορθώσει να μπει στο νόημά του, τελείωσε. Θα έχει πάντοτε
δυνατή στο νου του την εντύπωση μιας ζωής παραμορφωμένης φρικωδώς,
από τη σχολαστική αντίληψη της φρονήσεως.
ΕΝΑΣ ΓΕΡΟΣ
Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος
σκυμμένος στο τραπέζι κάθετ’ ένας γέρος·
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.
10