Page 39 - Πρακτικά εκδήλωσης με θέμα: "Ο ελληνικός και οικουμενικός λόγος του Καβάφη"

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΚΑΒΑΦΗ – 3/8/2013

Ένα δεύτερο στοιχείο επιπλέον είναι ότι ο Κοκόλης καταλήγει
συνήθως και συχνά σε εντελώς αντίθετο συμπέρασμα ή δίδαγμα απ’ αυτό

που βγάζει κανείς από τα ποιήματα του Καβάφη.

Για παράδειγμα, το γνωστό καβαφικό ποίημα «Επήγα», ο
Κοκόλης το μετονομάζει «Δεν επήγα» και καταλήγει ανατρεπτικά σε σχέση

προς το πρωτότυπο:

Δεν επήγα

Τελείως δεσμεύθηκα. Κάθισα εδώ, δεν πήγα.
Στες απολαύσεις, που μισό πραγματικές,

μισό γυρνάμενες μες στο μυαλό μου ήσαν,
δεν πήγα μες στην φωτισμένη νύχτα.

Κ' ήπια το χαμομήλι μου,

καθώς που πίνουν οι δειλοί της ηδονής.

Στην ίδια κατά βάση ερωτική θεματολογία που απασχολεί τον
Κοκόλη, ο έρωτας και η ηδονή δεν επιτυγχάνονται πάντα, στο βάθος αυτών

των περιστατικών που αφηγείται ελλοχεύει όπως εξάλλου και στον Καβάφη
ένα μελαγχολικό αίσθημα ματαίωσης και αποτυχίας.

Και βέβαια ο πρωταγωνιστής του ποιήματος, αποθέτει τις

ελπίδες του στη μνήμη, βασικό μοχλό ολόκληρης της Καβαφικής ποίησης.

Με ανάλογη τακτική όπως στο «Δεν επήγα» που σας διάβασα,
είναι γραμμένη η παρωδία του ποιήματος «Η πόλις», το οποίο γίνεται «Η

καφετέρια» ως τίτλος.

Η Καφετέρια

Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλο μπαρ, σε μι’ άλλη καφετέρια

Μια γκόμενα άλλη θα βρεθεί πιο βολική απ’ αυτή.

Κάθε προσπάθεια μου και μια μιζέρια είναι γραφτή·
κι η λίμπιντό μου έχει παγώσει, πεθαμένη.

Ως πότε η σάρκα μαραμένη έτσι θα μένει…
Στο παρελθόν η μνήμη πάει κι όπου κι αν δω
καυτούς θριάμβους των ορμών μου βλέπω εδώ,

με πρόθυμα θερμά κορμιά, σπανίως αιθέρια.

38