Page 151 - Παραμυθομαγειρέματα

Ξαφνικά μια μέρα, καθώς η Δέσποινα μιλούσε στη φίλη της τη γλυ- «Τώρα θα την πάμε σπίτι να την καθαρίσουμε».
κοκολοκυθιά, είδε ένα μικρό πράσινο μπαλάκι στο μέγεθος αυγού. Πήγανε μπαμπάς και κόρη στο σπίτι και ο μπαμπάς σιγά σιγά την

«Μπαμπά, τρέξε να δεις!» φώναξε η Δέσποινα. καθάρισε μέσα σε μια μεγάλη λεκάνη. Μόλις τελείωσε ο μπαμπάς πήγε
«Τι έγινε, παιδί μου;» να πλύνει τα χέρια του και η Δέσποινα απ’ την αγωνία της έπιασε ένα

«Κοίτα! Κοίτα! Αυτό είναι η γλυκοκολοκύθα;» κομμάτι όπως ήταν ωμό να το φάει.
«Ναι, παιδί μου. Από σήμερα και στο εξής θα τη βλέπεις καθημερινά «Τι αηδία είναι αυτή, μπαμπά!» είπε η Δέσποινα.

να μεγαλώνει, σαν κι εσένα. Θα μεγαλώνει, θα μεγαλώνει και μια «Μη, Δεσποινάκι μου! Δεν τρώγεται ωμό. Περίμενε να το μαγειρέψει
μέρα που θα έχει μεγαλώσει αρκετά και θα έχει πάρει ένα ζεστό πορ- η μαμά».

τοκαλί χρώμα, θα την κόψουμε για να τη φάμε». «Ναι, τι καλά! Δεν μου αρέσει καθόλου».
Η Δέσποινα από εκείνη την ημέρα πήγαινε στη φίλη της δυο και τρεις «Περίμενε, κοριτσάκι μου, έρχεται η μαμά».
φορές την ημέρα. Ο καιρός περνούσε και η κολοκύθα μεγάλωνε. Ώσπου «Έλα, βρε γυναίκα, κι ετοίμασε εκείνο το πεντανόστιμο σιροπιαστό

έφτασε η μέρα που ο πατέρας αποφάσισε να την κόψει. γλυκό με την κολοκύθα.
Της Δέσποινας της κακοφάνηκε που θα έχανε τη φιλενάδα του κήπου, «Έλα, Δέσποινα, να δοκιμάσεις! Eίναι έτοιμο», φώναξε η μαμά.

όμως ο μπαμπάς την καθησύχασε ότι της είχε φυτέψει κι άλλες. Και αν «Έρχομαι, μαμά. Για να δω αν θα είναι ωραίο»
της άρεσε, δεν θα έλειπε ποτέ απ’ τον κήπο. Έβαλε λοιπόν η μαμά ένα μεγάλο κομμάτι στο κοριτσάκι για να το
«Τώρα τι θα την κάνουμε, μπαμπά;» είπε η Δέσποινα. δοκιμάσει.

150 151