Page 113 - Παραμυθομαγειρέματα

Μια ηλιόλουστη ανοιξιάτικη μέρα, τα δύο αδερφάκια, η Μαιρούλα Αφού μάζεψαν τα σέφουκλα, τα ξερά και φρέσκα κρεμμυδάκια, το
και ο Γιαννάκης, πήγαν στο περιβόλι με τους γονείς τους. Εκεί, λοιπόν, ρύζι και τον άνηθο, έφυγαν για το σπίτι. Εκεί βοήθησαν τη μητέρα τους

φύτεψαν διάφορα σποράκια, σέφουκλα, κρεμμυδάκια, άνηθο, μάραθο, να τα καθαρίσουν. Σκέφτηκαν να φτιάξουν μια νόστιμη πίτα για να
ρύζι και πολλά άλλα. Πέρασαν μερικές μέρες και τα σποράκια που είχαν παίρνουν μαζί τους στο σχολείο για κολατσιό.

φυτέψει έγινα ωραία φυτά που είχαν κάνει καρπούς. Ξεκίνησαν λοιπόν τα διδυμάκια και έβαλαν μέσα σε μια λεκανίτσα
αλεύρι, λάδι, ξύδι, νερό και αλάτι. Τα ανακάτεψαν όλα μαζί και
έφτιαξαν ένα ζυμαρούλι. Ξαφνικά, ο Ζυμαρούλης βγήκε από τη λεκάνη

και άρχισε να μιλάει στη Μαιρούλα και στον Γιαννάκη.
«Γεια σας, παιδάκια!»

«Ωχ, τι έγινε;» ρωτάει έκπληκτος ο Γιαννάκης.
«Ο Ζυμαρούλης μάς μιλάει!» του απαντάει η Μαιρούλα.

«Θέλω να σας πω πώς θα γίνω πιο νόστιμος!!!» είπε ο Ζυμαρούλης.
«Αφού τινάξετε το περιττό αλεύρι από πάνω μου».
«Τι καλός που είσαι!» του λέει ο Γιαννάκης.

«Μπορώ να γίνω και καλύτερος!» είπε ο Ζυμαρούλης.
«Και πώς θα γίνει αυτό;» τον ρώτησε η Μαιρούλα.

«Θα σας πω αμέσως...» της είπε εκείνος.
Άρχισε να τους λέει ότι πρέπει μέσα σε μια μεγάλη κατσαρόλα να

112 113